Vormenstoofhoofd
Eindelijk heb ik het kwartje kunnen laten vallen. Vele jaren heb ik het niet kunnen vatten. In mijn jeugd heb ik verschillende bijles leraren versleten voor rekenen en wiskunde. Tegenwoordig zou ik het stempel dyscalculie hebben gekregen. Abstracte zaken hebben mij altijd moeite gekost. Jammer dat je passie dan bij computers moet liggen.
Dat je per sé wilt leren programmeren. Het heeft mij wel een enorme motivatie gegeven om die abstractie dingen toch te willen begrijpen. Mijn totaal mislukte middelbare schoolcarrière gecombineerd met een niet te stille nieuwsgierigheid is zeker van invloed geweest op het constant willen doorleren.
Al zeg ik het zelf: de meeste digitale zaken begrijp ik vrij snel. Naar gelang ik steeds meer wist, kreeg ik een nieuw onderwerp steeds sneller onder de knie. Op die blinde vlekken na. En binair rekenen was er daar dus een van.
Ik wist wel dat ik het uiteindelijk een keer moest gaan begrijpen. Dit heb ik ooit ervaren met een ander concept wat er bij niet in wilde. Classes zijn belangrijk in het programmeren. Als je op zoek gaat zie je vele manieren waarop het uitgelegd wordt.
Mijn hoofd sloeg echter elke keer weer op tilt als ik met het onderwerp bezig was. Het frustreerde mij en maakte mij onzeker. Waarom begreep ik dit niet? En nog erger waarom anderen wel? Mijn vrouw Ruzanna is een echte programmeur en heeft het mij verschillende keren uitgelegd. Mijn hoofd bleef lang een betonnen bunker.
Uiteindelijk viel het spreekwoordelijke kwartje en verbaasde ik mij hoe simpel het eigenlijk was. Sindsdien weet ik, dat als ik iets probeer te begrijpen dat voor mij heel ingewikkeld lijkt, het vaak simpeler is dan ik denk dat het is.
Het is belangrijk en lastig om te schakelen tussen hoe ingewikkeld je verwacht dat iets is. En omdat je dat “iets” nog niet begrijpt weet je ook niet hoe ingewikkeld het daadwerkelijk is. Alleen maak ik het regelmatig ingewikkelder dan nodig.
Als het met programmeren te maken heeft dan moet het wel heel moeilijk zijn. Je verwachting van de moeilijkheidsgraad bepaald ook hoe je er tegenaan kijkt. Dit maakt het vaak veel moeilijker om te begrijpen. De kennis die je in het gezicht staart en relatief simpel lijkt, kan nooit het hele plaatje zijn. Mijn hoofd verwacht iets veel ingewikkelders.
Binair rekenen blijkt dan niet meer te zijn dan rekenen met 0 t/m 1 in plaats van 0 t/m 9. Classes zijn niet meer dan een container begrip voor een ding om eigenschappen en methoden aan te hangen en er zodoende een compleet pakketje van te maken.
Ik ben moeilijk lijkende onderwerpen leren gaan zien als een vormenstoof. Het is speelgoed voor kleine kinderen waarbij verschillende vormen blokken door verschillende gaten kunnen.
Een docent op de scholengemeenschap waar ik werk zei eens: “Als een leerling het niet begrijpt, heb ik het nog niet op de juiste manier uitgelegd.” Deze docent gaat dan op zoek naar het juiste blokje voor de opening in de vormenstoof.
Zo is het ook met de verschillende soorten informatie over een onderwerp dat je wilt leren begrijpen. Je moet het juiste blokje vinden dat in jouw vormenstoofhoofd past. Het is dus geen kwartje dat valt maar het juiste blokje dat past.
Tags: digibeet, digitale vaardigheden, column
Je bent niet ingelogd ( Registreren ? )
of reageer als bezoeker
Wees de eerste die reageert.