Digibeten bestaan niet
Digibeten zijn er in overvloed en veel mensen denken er één te zijn. Nu is het beter jezelf te onderschatten dan te overschatten als het gaat om computers. Veel mensen doen zichzelf echter onnodig te kort. Lees in dit artikel hoe dat zit.
Wat is eigenlijk een digibeet?
Het is volgens Onze Taal wel gewoon een goed bestaand woord. Een paar verschillende definities van een Digibeet:
- "Een digibeet is iemand die niet met digitale media om kan gaan."
- "Een digibeet is een persoon met geringe kennis van digitale techniek (computers en Internet)."
- "Iemand die totaal ondeskundig is op computergebied"
Het gaat in ieder geval om de mate waarin iemand digitale vaardigheden beheerst. Als die als te weinig worden ervaren door de persoon zelf, collega's en/of vrienden en familie kan men spreken van een digibeet.
Digibeten bestaan niet
Ik heb net een definitie gegeven van iets waarvan ik nu ga beweren dat ze niet bestaan. Als ik namelijk als zogenaamde "professional IT'er" iemand kom helpen dan is het vaak bij aankomst al een verontschuldigend: “Ik weet niks van computers. Ik ben een echte digibeet.” En vaak blijkt het in de praktijk heel erg mee te vallen. De illusie van veel computergebruikers dat je kennelijk alleen voor vol wordt aangezien als je alles weet van de digitale wereld. En als professional wordt je dan ook gezien alsof je alles weet. En ik zal een groot geheim verklappen: dat is niet zo en dat kan ook helemaal niet.
Wij de professionals (Ahum)
Wij professionele IT’ers maken dingen vaak graag ingewikkelder dan ze zijn omdat we dan slimmer lijken. Veel van ons hebben een goed logisch denkvermogen maar dat hebben de meeste mensen. Veel van ons hebben goede digitale vaardigheden omdat al een tijd veel met computers werken. Veel van ons kunnen bijna alle computerproblemen oplossen omdat we goed iets op internet kunnen vinden. Het grote verschil tussen een digibeet en een digitale wijsneus? Inzicht en Interesse.
Uit onderzoek blijkt ook dat jonge mensen, kinderen, als enige voordeel hebben dat ze onbevangen zijn. Ze zijn niet bang om te experimenteren en zijn van nature nieuwsgierig naar nieuwe dingen.
Door bijvoorbeeld vervelende ervaringen die we kunnen hebben met computers leren wij deze onbevangenheid af. Ook denken we het op den duur wel zo ongeveer te weten. Zo ontstaat een digibete houding.
Angst en onzekerheid
Iemand die van zichzelf zegt dat hij of zij een digibeet is zoekt of een excuus om het niet te willen weten, of heeft een bepaalde onzekerheid, en soms zelfs angst als het om het digitale gaat. Als deze onzekerheid weggenomen wordt blijkt elke keer dat iemand net zo goed met computers kan leren werken als ieder ander. Vaak neemt ook het plezier in het werken met de digitale wereld toe.
Ik weet uit eigen ervaring hoe het werkt. Door de verlammende onzekerheid durft de digibeet niks nieuws te proberen en houdt zich vast aan de paar truckjes die zij geleerd hebben. Zij weten daarvan dat ze werken. Vandaar mijn passie voor het digiweten. Ik ben geen geboren nerd en ik ben verschrikkelijk slecht in wiskunde.
Ik dacht dat ik nooit zou leren programmeren terwijl ik dat op mijn 11de al eens gedaan had. Nou ja, code overschrijven uit een code boek om de game Space Invaders te krijgen. De beloning voor de noeste arbeid. Naarmate ik ouder werd en andere mensen op computers zag werken was ik ervan overtuigd dat ik dat nooit zou kunnen. Die mensen zijn vast allemaal veel slimmer dan ik. Vandaar dat ik maar verkoper geworden ben omdat ik een goede babbel heb.
3 jaar mavo en een gemiddeld IQ
Zelf ben ik niet verder gekomen dan 3 jaar MAVO. Ik heb een gemiddeld IQ (tests bewijzen het!). Ik heb lang het idee gehad dat ik mijn liefde voor de computer nooit om zou kunnen zetten in een carriére in de automatisering. Ik dacht dat ik daar te dom voor was. Zo eigenwijs als ik ben heb ik toch geprobeerd van mijn hobby mijn vak te maken. Dat is nu ruim 20 jaar geleden gelukt. In de loop van die jaren dat ik mij verder ontwikkelde in het vak viel mij iets op: Het beeld dat anderen hebben van digitale wijsneuzen, de IT’er, klopt niet.
Zij worden gezien als superslim, als een digitale allesweter en dat is helemaal niet waar. Omdat het je vak is en je veel ervaring opdoet weet je op den duur wel meer dan gemiddeld. Maar alles weten doe je zeker niet. En je bent zeker niet slimmer dan de gemiddelde ander.
Kansloos
Dit beeld, imago maakt het voor de onzekere digibeet bij voorbaat kansloos om zijn digitale vaardigheden te ontwikkelen. “Dit ga ik nooit leren!”. Een zelfde effect dat de superknappe mannen op de wereld op mij hebben. Ik zal nooit de looks hebben van ….(vul hier de naam in van je favoriete knappe man).
In mijn dagelijkse IT werk zoek ik minimaal de helft op. Het internet staat vol met informatie in elke gewenste taal. En niet alleen in woorden, ook in bewegend beeld is er genoeg informatie te vinden om je Digitale vaardigheden te ontwikkelen. Om de digibeten van deze onzekerheid en angst af te helpen heb ik hieronder wat feiten uit wetenschappelijke onderzoek door de Universiteit van Twente staan die mijn verhaal ondersteunen.
Eerste programmeur was een vrouw.
Mannen en vrouwen zijn even goed in het ontwikkelen van Digitale vaardigheden. Ze leren beide wel op een andere manier. Mannen vragen minder snel hulp en zoeken meer zelf uit. (klinkt bekend?). Het niveau is verder hetzelfde, alleen de weg ernaar toe verschilt wat.
Een vrouw was de allereerste programmeur. Ze heet Ada Lovelace en heeft puur theoretisch, dus ver voor er überhaubt een computer was, het programmeren bedacht. Veel van de door haar bedachte principes zijn vandaag de dag nog in gebruik.
Opleidingsniveau heeft weinig invloed op de kwaliteit van de Digitale vaardigheden. Het blijkt dat zowel “Jan de Arbeider” een goede computergebruiker kan zijn, en meneer de directeur met HBO management op zak er niks van bakt. Tussen deze uiterste zitten uiteraard nog allerlei grijstinten.
Vlieguren zijn nodig maar dit zijn er minder dan je denkt. Dit is bij iedereen anders maar het is zeker voor elk mens prima haalbaar om goede Digitale vaardigheden te ontwikkelen. Het is meer een aantal inzichten ( De 5 inzichten van het digiweten ) die je helpen dan veel knoppen uit je hoofd gaan leren. Zie ook klik-hier-klik-daar-cursus
Het “algemene computergevoel” is het moment dat je computers gaat begrijpen. Je ziet dan de mogelijkheden en onmogelijkheden ervan. Je kan dan door logische stappen te bedenken de meeste problemen oplossen. Ook kan je zelf oplossingen bedenken en in veel gevallen ook zelf maken om je werk effeciënter te doen. Je voelt als het ware aan wanneer je tijd moet investeren om meer tijd te gaan verdienen door vervelend werk aan een computer over te laten. Iedereen kan dus een Digitale wijsneus worden. Ik leg in mijn boek op een zeer toegankelijke manier uit hoe je dit kan bereiken.
Vlieguren
Je hoeft niet alles uit je hoofd te leren aangezien je het meeste op kan zoeken. Als je de inzichten doorhebt en de vlieguren gemaakt zal je overzicht en vertrouwen ontwikkelen. Dit is veel belangrijker dan weten welke knoppen er zijn en wanneer je er op moet drukken. Dat is allemaal goed gedocumenteerd. Zie het als koken.
Als je veel verschillende dingen wilt leren maken ga je op zoek naar recepten. Waar heb ik vandaag zin in? Een stoofpot en dan ga je zoeken. In boeken maar vaker op internet. Als je de juiste gevonden hebt ga je die eens maken. De eerste keer lukt het aardig en de keren erna dat je dit zelfde recept maakt wordt het er beter op. Je gaat er steeds meer van jezelf in leggen. Als je een keer een andere stoofpot maakt gebruik je een deel van de kennis van die je al in de vingers hebt. Het vreemde is met een klik-hier-klik-daar-cursus: je leert daar recepten uit je hoofd omdat je die misschien een keer nodig gaat hebben. Zinloos!
Steve Jobs de inspirator
Computers en al het andere digitale gebeuren is de laatste +/- 10 jaar erg stabiel, betrouwbaarder en gebruikersvriendelijk geworden. Steve Jobs was hier een grote inspiratie voor. Minder is beter. Liever één knop die werkt , dan 10 waarvan we niet het nut zien en waarvan de helft werkt… soms. Die tijd is grotendeels voorbij. Niet dat je nooit meer een computerprobleem zal hebben. Die zijn er nog steeds. Goed om te weten: ruim 60% van de gemelde problemen bij een helpdesk zijn door de gebruiker zelf veroorzaakt en zijn dus geen technisch computerprobleem. Dit betekend dat de oplossing ook bij de gebruiker kan liggen. Dat is mooi toch?
Ik ben geen digibeet, die bestaan niet.
Mocht je bovenstaande gelezen hebben omdat je denkt zelf een digibeet te zijn dan kan je met die gedachte vandaag ophouden. Misschien ontbreekt het je nu nog aan inzicht, overzicht en vertrouwen in de digitale wereld. Dit kan je oplossen door de angst vaarwel te zeggen en met motivatie aan de slag te gaan. Mocht je nu denken: “Ik vind computers helemaal niet leuk!”, dan heb ik nieuws.
Leuk en minder leuk nieuws. Het vervelende nieuws eerst: Pech gehad als je computers niet leuk vind. Sorry. Het is niet anders. Of je nu werkt of niet maakt eigenlijk niet uit. In het dagelijkse leven zijn computers overal en kan je er niet om heen.
Het leuke nieuws: Het is dus goed te doen om betere digitale vaardigehden te ontwikkelen. Als je angst en onzekerheid verdwijnen zal je plezier en enthosiasme ook groeien. Ik heb al duizenden mensen deze omslag zien maken dat ik hier van overtuigd ben. Ik hoop je met dit artikel geholpen heb zodat je jezelf geen digibeet meer gaat noemen.
Mocht je meer willen weten of op de hoogte blijven.........
Ontvang de nieuwsbrief (1 á 2 keer per maand)
met tips over Digitale vaardigheden.
Bekijk de Mogelijkheden / neem contact op.
Je bent niet ingelogd ( Registreren ? )
of reageer als bezoeker
Wees de eerste die reageert.